Da li ste znali, da u Iranu postoji takođe šajkača koja se naziva kaškaj. Kaškaj nose plemena koja se zovu Qashqi koji su poreklom Turkic ( Lurs, Kurdi, Arapi), koji su nomadi. Sastoje se od 5 velikih plemena Amale, Dere-Shorlu, Kashkollu, Shishbeyli, i Eymur. Njihov ples se naziva qashqai, ova plemena mahom naseljavaju zapadni i jugozapadni deo Irana. Njihov ples, kao i život su povezani sa prirodom. Kada izvode ovaj ples, žene obuku najlepše haljine i plešu u krugu oko muškaraca, na lokalnu muziku koja se izvodi na instrumentima zvani Saz o Naqareh. Qashqai ples je imitacija pokreta koji su se izvodili u ratu, dok su radili u poljima i dok su lovili.
Iranski nomadi Kaškai (Qashqai) svake godine nakon ljetne ispaše, sa stadima koza i ovaca putuju ka planinama sjeverno od Širaza, prema zimskoj ispaši u nižim i toplijim predjelima u blizini Perzijskog zaljeva. Njihov način života predstavlja istančan balans između čovjeka i životinje i njihovog okruženja. Oni ne mogu zamisliti život bez svojih krda. Koze koriste za mlijeko, sir i meso, ali takođe prodaju jariće na pijaci u Širazu da bi kupili druge potrebne stvari. Kaškai su poznati i po svojim tepisima i drugim proizvodima od vune, koje svi nazivaju širaz, po mjestu ispaše u blizini Širaza, i koja je mekanija i bolja nego vuna iz ostalog dijela Irana.
Kaškajski narod (izgovara se [ɢӕʃɢɒːˈjiː]; persijski: قشقایی; Kaškaji na turskom) su turska plemenska konfederacija u Iranu. Skoro svi govore zapadni turski (oguzski) jezik poznat kao kashkai jezik — koji zovu „turki“ — kao i persijski (nacionalni jezik Irana) u formalnoj upotrebi. Kashkai uglavnom žive u provincijama Fars, Khuzestan, Kohgiluieh i Boier-Ahmad, Chaharmahal i Bakhtiari, Bushehr i južnom Isfahanu, posebno oko gradova Širaz i Firuzabad u Farsu.
Većina ljudi Kaškaja su prvobitno bili nomadski stočari, a neki su to i danas. Tradicionalni nomadski Kashkai putovao je sa svojim stadima dva puta godišnje između letnjih planinskih pašnjaka severno od Širaza, otprilike 480 km ili 300 milja južno, i zimskih pašnjaka na nižim (i toplijim) zemljama u blizini Persijskog zaliva, jugozapadno od Širaza. Većina je, međutim, sada delimično ili potpuno sedela. Trend naseljavanja je značajno rastao od 1960-ih pod pritiskom vlade i podsticaja, koji je izgradio stanove za one koji su spremni da se nasele, počevši od ranog 20. veka za vreme vladavine dinastije Pahlavi; Međutim, za one koji nastavljaju sa svojim migracionim stilom života, iranska vlada održava i kontroliše putne koridore za Kashkai i njihovu stoku, i druge populacije koje praktikuju pastoralne migracije.
Kashkai se sastoji od pet glavnih plemena: Amale (Kaškaj) / Amaleh (persijanski), Dere-Šorlu / Darreh-Shuri, Kaškolu / Kaškuli, Šišbejli / Šešboluki i Ejmur / Farsimadan.[7] Manja plemena uključuju Karacha / Karache’i, Rahimli / Rahimi i Safi-Khanli / Safi-Khani.
Kaškajska konfederacija Kilim 19. vek. Raznobojna cik-cak polja u obliku ‘M’ su neobična. Ovi ćilimi su korišćeni kao pregrade za šatore ili za pokrivanje vreća za skladištenje u kući, tako da je tkalac mogao da zamisli horizontalni vidik.
