Neobjavljena dokumenta njemačke vlade potvrđuju američke planove da se uništi Srbija, piše italijanski portal AntiDiplomatiko (L’AntiDiplomatico), objavljujući eksluzivno dokumenta koja ćemo prikazati i mi danas. Radi se o otvorenom pismu njemačkog poslanika i bivšeg potpredsjednika parlamenta Evrope Vilija Vilmera tadašnjem njemačkom kancelaru Gerhardu Šrederu u kojem mu javlja o rezultatima konferencije u Bratislavi, održane godinu dana nakon bombardovanja SR Jugoslavije.Zaključci izvedeni na toj konferenciji su više nego monstruozni. Sile NATO su u detalje razradile plan uništenja Srbije, navodeći između ostalog da je to popravka propuštene šanse američkog generala Dvajta Ajzenhauera da vojno okupira Jugoslaviju nakon Drugog svjetskog rata.
Predstavnici NATO država te su 2000. godine naglasili kao prioritet da južna srpska pokrajina mora biti priznata kao nezavisna albanska država koja bi momentalno postala NATO članica. Dakle, oni nikada nisu namjeravali da ispoštuju Rezoluciju 1244. Štaviše, SR Jugoslavije je proglašena nelegalnom državom.„Srbija mora biti isključena iz evropskog razvoja“, navodi se zaključcima konferencije.
Rasparčavanje države i uništenje jednog naroda kao primjer za ostale
„Ova veoma važna dokumentacija koju smo preveli i kompletirali, potvrđuje na tragičan način ono što je govoreno, ponavljano i dokumentovano od strane svih onih koji su, bez rezerve i oklevanja, odmah postrojili protiv ‘humanitarnog rata’ prema SR Jugoslaviji, identifikujući ga kao apsolutno agresivan rat, sa objektivnim geopolitičkim i geostrateškim namjerama i ciljevima upereni protiv prava, demokratije, slobode“, ističe se u članku AntiDiplomatika.Nažalost, ovo nije shvaćeno ili mnogi nisu željeli iz „politički korektnih“ motiva da shvate, navodi se dalje.
„Njihova nova ‘laboratorija’ upravljanja svijetom prilagođena je vremenu ‘ljudskih prava’ i ‘obojenih revolucija’, ‘humanitarnih intervencija’ i ‘odgovornosti da štite’, ‘slobodama građana’ itd. Svoj prvi eksperiment je imala na jugoslovenskom tlu i Srbiji“, navodi se u tekstu.
Krajem aprila 2000. godine njemački poslanik Vili Vimer piše pismu Šrederu podsjećajući ga na konferenciju održanu u Bratislavi koju su organizovali predstavnici američkog Stejt departmenta i Republičkog instituta za spoljnu politiku.
Tema je bila proširenje NATO-a na Balkan. Konferenciji su prisustvovali najviši funkcioneri NATO zemalja (premijeri, ministri odbrane, ministri spoljnih poslova), kaže Vimer u pismu.
Portal podsjeća da su na sastanku učestovali i članovi najmoćnijih svjetskih elita: Bilderberg grupe, Instituta Karnegi, „Stranog savjeta“ Amerike itd. Primijećeno je i prisustvo eminentnog albanskog i separatističkog intelektualca iz Prištine, „magnata kosovskih medija“ i člana Bilderberg grupe – Vetona Suroija.
Nakon konferencije, 2. maja 2000. godine potpredsjednik tadašnjeg Evropskog parlamenta i poslanik Bundestaga Vimer obavještava Šredera o kriminalim namjerama učesnika skupa protiv SR Jugoslavije i srpskog naroda, tj. plana NATO lidera da se Srbija „isjecka“ i tako „onesposobi“ kako više ne bi mogla funkcionisati kao nezavisna balkanska država, podsjeća se u uvodu članka.
Uništenje Srbije i povratak teritorijalnosti Rimskog carstva
Dokle idu ambicije, pohlepa i zločinaštvo evropskih i američkih lidera vidi se najbolje iz izvještaja Vimera, koji je zaključke konferencije sveo na 11 tačaka. Tražilo se priznanje Kosova* osam godina prije nego će zvanično biti priznato, iako je Rezolucija 1244 obavezivala sve na poštovanje granica Srbije kao nezavisne zemlje. Iz zaključaka se vide geostrateški i geopolitički planovi u kojima ljudski životi i njihove sudbine nisu važne.
1. Učesnici konferencije zahtijevali se da NATO države na najbrži mogući način, što je prije moguće priznaju nezavisnu državu Kosovo.
2. Učesnici ove evroatlantske konferencije proglasili su SR Jugoslaviju nelegalnom državom, i pred Helsinškim zakonom o nepovredivosti državnih granica.
3. Evropski pravni poredak predstavlja prepreku za realizaciju NATO planova. Za ove namjere pogodniji je američki pravni sistem.
4. Rat protiv SR Jugoslavije predstavlja popravku pogrešnog poteza generala Ajzenhauera na kraju Drugog svjetskog rata (da vojno okupira Jugoslaviju). Američke trupe moraju ovdje biti stacionirane na zauvijek, kako bi se ispravila propuštena prilika 1945. godine.
5. Zemlje NATO su ušle u rat protiv SR Jugoslavije kako bi i de fakto otklonile prepreke i dileme koje su se pojavile nakon usvajanja NATO-vog novog „Strateškog koncepta“ u aprilu 1999. godine, a koji je predstavljao evropski napor da se prethodno obezbijedi mandat UN-a i OEBS-a.
6. Bez omalovažavanja veoma važne kasnije legalističke evropske interpretacije kako je NATO intervencija van granica Alijanse protiv SR Jugoslavije bila izuzetak, jasno je da ovo predstavlja presedan, na koji će se bilo ko, bilo kada, moći po potrebi pozivati te da će nakon ovog primjera uslijediti mnogi drugi.
7. Bilo bi dobro, tokom narednog NATO proširenja da se povrati teritorijalna situacija između Baltičkog mora i Anatolije kakva je postojala za vrijeme Rimskog carstva, u vrijeme njegovog najvećeg širenja i moći.
8. Iz ovih razloga, neophodno je Poljsku opkoliti sa sjevera i juga sa demokratskim zemljama (čitati članice NATO-a), dok će Rumunija i Bugarska služiti kao koridor do Turske. Srbija stoga(najvjerovatnije radi nesmetanog američkog vojnog prisustva) mora biti isključena iz evropskog razvoja.
9. Sjeverno od Poljske mora se u potpunosti preuzeti kontrola nad izlaskom Sankt Petersburga na more.
10. U svim procesima, prava ljudi na samoopredjeljenje bi morala da imaju prednost nad bilo kojim pravilom i međunarodnim zakonom.
11. Tvrdnja da je NATO tokom bombardovanja Jugoslavije prekršio sva međunarodna prava, kao i sve odredbe međunarnog prava uopšte nije ni uzimana u obzir“.
U zaključku pisma Šrederu, Vimer upozorava da su Amerikanci spremni da prekrše sve međunarodne pravne norme kako bi ostvarili sopstvene interese, što je bio uzrok i prethodna dva svjetska rata.
„Sila je iznad zakona. Kad god joj se ispriječi međunarodni zakon, on mora biti uklonjen“, navodi Vimer u pismu i zaključuje: „Kada se tako nešto dogodilo sa Ligom naroda buknuo je Drugi svjetski rat. Način mišljenja koji u obzir uzima samo lični interes možemo opisati samo kao totalitarizam!“
